நேற்று வரை நான் நடந்த பாதையில் ,
ஒரு சிறிய உருளை கல் உருண்டு குறுக்கே கிடக்கிறது.
சப்பாத்துகளினால் உதைபட்டு எம்பி விழும் போது
கண்களை மொத்தமாக இழுத்து கொண்டு விழுகிறது.
கல் சிதறல்களில் அந்த ஒற்றை உருளை மட்டும்
சற்று பெரிது போல் வீங்கி தெரிகிறது.
இப்போது மிக கவனமாக அதன் பரப்பில்
கால் கொண்டு வீச
ஒரு பெரிய கால்பந்தாய் மாறி தட்டையாய் உருண்டோடுகிறது.
நின்றுவிட்ட அதை நோக்கி வேகமாய் ஓடிவந்து
காலை பின்னுக்கிழுத்து ஓங்கி உதைக்க
சப்பாத்துகள் மேல் உஷ்னம் பரப்பி
ஒரு நெருப்புகோளமாய் மாறி வானில் ஏறி அமர்ந்துவிட்டது.
சப்பாத்து முனையில் வாகாக வந்து விழத்தான் செய்கிறது,
எல்லார் பயணத்திலும் ஒரு சிறு கல்
எல்லோரும் உதைப்பதில்லை,
தாண்டி செல்லும்போது , சிறுகல்லொன்று பாறையாய்
நகரா பொருளாய் காலத்தை விழுங்கி நிற்கிறது.
-
----------பாரதிசரண்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக